17/35
Güçlü bir Londra tiyatro eleştirmeni yalanlar ve cinayetler ağına dolanır. TIFF 2023’te karışık eleştiriler ve izleyicileri rahatsız eden karanlık bir sonla açılış yapar. Filmin dağıtımcısı Mart/Nisan 2024’te yeniden çekim yapılmasını ve yeni bir son da dahil olmak üzere filmin yeni bir versiyonunu talep eder. The Union Flag başlangıçta ve daha sonra Viscount Brooke’un evinde gösterime girer. Her iki durumda da baş aşağıdır… Nina Land: Seni okuyarak büyüdüm. Senin için oynamak istedim. Bu yüzden senin standartlarını yakalamak istedim ama sen beni korkunç buluyorsun. Jimmy Erskine: İçinizde sanat var, Bayan Land. Hayal kırıklığım, buna erişememiş olmanız. Speaking EasyManuel Dante ve Mathieu Faivre tarafından yazılmıştır Bam Music Limited tarafından yayınlanmıştır. Sir Ian McKellen’ı TV durum komedisi «Vicious»ta rol arkadaşı Sir Derek Jacobi ile birlikte gördüyseniz; yaklaşık on yıl önce, buket dağıtmaktan çok safra dağıtmasıyla tanınan alaycı tiyatro eleştirmeni «Erskine» karakterinin özünü tahmin edebileceksiniz. Yeni patronu (Mark Strong) gazetenin genel olarak daha sağlıklı bir aile kitlesine hitap etmesini istiyor, bu yüzden işleri biraz yumuşatmasını istiyor. «Evet, doğru,» diye düşünüyor – ve sonra kendi davranışları onu polisle başını derde sokuyor ve işinden bir ay önce ayrılmasını sağlıyor. Yaklaşan rezaletle karşı karşıya kalınca, karlı aristokrat bir ev sahibi olarak görünen saf benliğini alçaltmaya karar veriyor ve geçmişte çok daha az iltifat aldığı hevesli oyuncu «Nina»yı (Gemma Arterton) işe alıyor. Nina, onun manipülatif oyununda bir piyon olmayı oldukça saf bir şekilde kabul ediyor ve bu da bir dizi aksiliğe ve belki de taraflı bir çapkın olarak rolünü perspektife oturtan bir trajediye yol açıyor. Başlarda yıldızın çok fazla zahmeti ve korkunçluğuyla oldukça eğlenceli başlıyor, ancak çok kısa sürede neredeyse kanıtlamaya çalıştığı her klişeye uyan tamamen uzatılmış ve tatmin edici olmayan bir olaya (kasıtlı bir kelime oyunu değil) dönüşüyor, ne yazık ki. En iyi kısımların hepsi fragmanlarda. En iyi ihtimalle, senaryo sizi güldürecek ve sinema koltuğunuzda biraz rahatsız bir şekilde kıpırdanacaksınız, ancak çoğunlukla tahmin edilebilir, sevilmemesi oldukça kolay karakterlerle – belki Alfred Enoch’un «Tom» factotum’u hariç; en azından «Erskine» ve bencilliğine karşı koymak için biraz insan nezaketiyle başlıyor. Ben Barnes iyi yaşlandığını gösteriyor, ancak yine de aşık karakterinin gelişiminde oynayacak yeterli rolü yok ve Strong gerçekten her şeyden uzak. İyi görünüyor, ancak çok da orijinal olmayan ve kısa sürede geçen bir şok faktörüne çok fazla güveniyor.